 W mojej ponad rocznej przygodzie dziennikarskiej na łamach 30 Minut co jakiś czas opisuję zagadnienia, które są wypadkową tego co piszę w kolejnych felietonach, wskazując na problemy polskiego futbolu. Dziś znowu mamy do czynienia z sytuacją, która w pigułce pokazuje dlaczego polski futbol ligowy generalnie notowany jest bardzo nisko. W ostatnich dniach większość mediów i komentatorów zelektryzowała wiadomość, że Kamil Grosicki bliski jest podpisania kontraktu z Pogonią Szczecin. Na pierwszy rzut oka - super, reprezentant Polski, można powiedzieć, że nawet gwiazda kadry narodowej wraca do Ekstraklasy. Dla przeciętnego kibica brzmi rewelacyjnie. Ponadto, co jeszcze gorsze, jeżeli Grosicki naprawdę zwiąże się z Pogonią, będzie prawdopodobnie gwiazdą naszej ligi. Dlaczego więc uważam to za coś złego!?
 O profesjonalizacji polskiej piłki nożnej, cokolwiek to na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu już lat znaczyło i jakkolwiek było to u nas rozumiane, słyszeliśmy praktycznie od początku przemian ustrojowych w Polsce. Wielu przeciętnych obserwatorów powie, że w końcu dogoniliśmy Europę bo opakowane to wszystko na poziomie Ekstraklasy i coraz częściej 1 Ligi jest już naprawdę po europejsku a nieraz nawet tę mityczną Europę przeganiamy. Bardziej wnikliwi kibice i eksperci podniosą zarzuty, że do profesjonalizmu w wielu kwestiach to Ekstraklasie jeszcze daleko. I będą mieli oczywiście rację ale to temat na inną dyskusję. Przez lata do tej profesjonalizacji dążono ale dotyczyło to futbolu na najwyższym szczeblu.
 Zamieszanie jakie wywołał Michał Probierz rezygnując z funkcji trenera Cracovii (ostatecznie, jak wiadomo pozostał na tym stanowisku) skłoniło mnie do zastanowienia się nad ogólną kondycją polskich trenerów. W powszechnej opinii są oni słabi, źle wyedukowani i generalnie dominuje przekonanie, że trener z zagranicy, ktokolwiek by to nie był, na pewno będzie lepszy niż Polak. Czy jest to myślenie słuszne? Oczywiście nie! W Polsce cały czas żyjemy mitem "zagranicznej myśli szkoleniowej" - holenderskiej, niemieckiej czy innej. W dzisiejszych czasach jest to myślenie zupełnie anachroniczne.
|
